نقدی بر قانون هواپیمایی کشوری و ضرورت تصویب قانونی جدید در امور هواپیمایی

اگرچه اقتباس قوانین دولت‎ها از نظام حقوق بین‎الملل هوایی به‌منظور هماهنگی رویه‎ای نسبتاً معمول است، لیکن علاوه‌بر آن، دولت‎ها نظام هوانوردی خود را اغلب با تصویب قانون هوانوردی که اصلی‎ترین سند حاکم بر امور هوانوردی است، سامان داده‎اند. دولت ایران نیز با وجود قانون اجازۀ الحاق دولت ایران به مقررات هواپیمایی کشوری بین‎المللی، نظام حقوق ملی خود را با تصویب قانون هواپیمایی کشوری سامان داده است، لیکن اکنون این قانون پس از گذر شش دهه به‌نظر می‎رسد به چیزی بیش از اصلاح ساده نیاز دارد. در این مقاله کوشیدیم تا نشان دهیم که قانون مذکور جز ظاهر ناپیراسته‎اش در سه حوزۀ قلمرو قانون، امور کلان و امور خرد نقایص بسیاری دارد که باید در تصویب قانونی جدید در امور هواپیمایی موردنظر قرار گیرد. نقص قانون را در توسعۀ بی‎مجوز قلمرو قانون، ابهام در قلمرو قانون، ضعف و تشویش مقررات در امور کلان و بالاخره کاستی در امور کلان و خرد بررسی کرده‎ایم.